Żyłka (linka wędkarska), drugi obok haczyka nieodzowny element sprzętu wedkarskiego. Współcześnie używane żyłki wykonane są z tworzywa sztucznego jako włókno monolityczne. Coraz częściej można także spotkać plecionki wykonane z wielu ze sobą splecionych włókien. Charakteryzują się one wysoką wytrzymałością ale są przy tym dość drogie.
Żyłka musi charakteryzować się specjalnymi cechami takimi jak: wytrzymałość na zerwanie przy stosunkowo małej średnicy (grubości), elastycznością i miękkością, małą nasiąkliwością. Nie powinna mieć skłonności do skręcania i plątania się. Duża gładkość i śliskość ma na celu ułatwienie zsuwania się ze szpuli kołowrotka oraz przesuwania przez przelotki.
Duża wytrzymałość ma zepewnić możliwość holowania i wyciągnięcia dużej ryby. Jednak zwiększanie grubości żyłki w celu zwiększenia wytrzymałości zestawu, powoduje, iż żyłka będzie bardziej podatna na działanie wiatru, fali i prądu wody. Elastyczność żyłki powoduje, że nie będzie pękała na węzłach i załamaniach. Sprężystość to także amortyzator gwarantujący, że żyłka nie zerwie się pod wpływem gwałtownych szarpnieć w czasie holu ryby (a także w czasie walki z nie przewidzianym zaczepem).
Bardzo trudno jest spełnić wszystkie pożądane wymagania stawiane dobrej lince wędkarskiej. Zawsze musimy iść na jakiś kompromis dlatego dobierając żyłke musimy się kierować konkretnymi potrzebami, przewidywanym gatunkiem i wielkością łowionej ryby.

Bardzo ważną sprawą jest wiązanie żyłki. Wszelkie węzły to załamania powodujące wyraźne zmniejszenie jej wytrzymałości w tych miejscach. Należy pamiętać aby wiążąc węzły nie zaciskać ich „na siłę”. W miarę używanie „same się zaciągną”. Przy wiązaniu bardzo cienkiej żyłki warto w węzeł wpleść dodatkowo nitkę co zmniejszy możliwość zaciskania węzła zabezpieczając jednocześnie przed jego rozwiązaniem.

Nawijając żyłkę na kołowrotek należy pod „żyłkę właściwą” nawinąć podkład ze starej żyłki lub szpulę wypełnić traśmą samoprzylepną tak aby górna warstwa żyłki po nawinięciu znajdowała się około 1÷2 mm poniżej górnej krawędzi szpuli kołowrotka.

Żyłka po kilku sezonach wędkarskich w znacznym stopniu traci swe pierwotne właściwości i dlatego należy wymienić ją na nową. Przez okres zimowy, gdy nie wędkujemy, żyłkę należy przechowywać luźno nawiniętą, zamkniętą w woreczku foliowym w celu zapewnienia stałej wilgotności.
W czasie sezonu co jakiś czas należy żyłkę przetrzeć wilgotną ściereczką w celu usunięcia odkładającego się na niej osadu z wody. Końcowy odcinek żyłki co jakiś czas należy odciąć gdyż znajdujące się tutaj węzły znacznie ją osłabiają. Wszelkie ślady zatarć, zadrapań i pęknięć na żyłce to potencjalne miejsca w których nastąpi jej zerwanie.

Poniżej sposób łączenia dwóch odcinków żyłki o różnej grubości
węzeł ósemkowy (zaciskowy)

Krzyżujemy dwa odcinki żyłki (np. przypon z żyłką główną).

Przewijamy obie żyłki tworząc pętle.

Przytrzymując pętle przewijamy ją dwu lub trzykrotnie wykonując osemkę. Przekładamy krótsze odcinki przez pętle.

Zaciskamy węzeł i odcinamy niepotrzebny odcinek żyłki.